ဖက္ဒရယ္ ႏွင့္ ေသနတ္

Thursday, October 3, 2013

ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႕ ျပည္နယ္ေတြက တိုင္းေဒသႀကီး ၇ ခု၊ ျပည္နယ္ ၇ ခုရိွၿပီး ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတိုင္းတစ္ခု၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေဒသ ငါးခု၊ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမတစ္ခု (ေနျပည္ေတာ္) တို႔ ပါ၀င္ ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမ သတ္မွတ္တာေတာ့ ျပည္နယ္၊ တုိင္းေတြမွာ သီးျခားလႊတ္ေတာ္၊ သီး ျခားအစိုးရေတြ ရိွေနတာမို႔ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ ရံုးစိုက္ရာေနရာ သီးျခားရိွဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ မွာ ၀ါရွင္တန္၊ ၾသစေတးလ် မွာကင္ဘာရာ စသည္ျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ ရံုးစိုက္ရာေနရာေတြကို သီးျခ ားထားသလိုပါဘဲ။ ဒါဟာ ဖက္ဒရယ္ရဲ႕ သေဘာတရားပါပဲ။

ဖက္ဒရယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရဆိုတာ -

၁။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရနဲ႔ ျပည္နယ္မ်ားအၾကား ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး အာဏ ာခြဲေ၀မႈမ်ားကို အေျခခံဥပေဒမွာ ျပ႒ာန္းထားရမယ္။

၂။ အဲဒီလို အေျခခံဥပေဒ က ေပးထားတဲ့ အခြင့္အာဏာမ်ားကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရသေဘာ တစ္ ခုတည္းနဲ႕ ျပင္ဆင္လို႕မရဘူး၊ ျပည္နယ္ လႊတ္ေတာ္မ်ားသို႕မဟုတ္ ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္ၿပီး ျပည္သူေတြ သေဘာတူညီမႈယူရမယ္ဆိုတာပါ။

ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံမွာေ၀လျပည္နယ္၊ စေကာ့တလန္ျပည္နယ္တို႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အေရးေတြ အ မ်ားႀကီးရိွ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္ရဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ေပးထားတာျဖစ္လို႔ အ ခ်ိ န္မေရြးျပန္ရုပ္သိမ္း လို႔၊ ျပင္ဆင္လို႔ရပါတယ္။ ေ၀လလႊတ္ေတာ္နဲ႔ စေကာ့တလန္လႊတ္ေတာ္ကဘာမွ ေျပာ ပိုင္ခြင့္မရိွပါဘူး။

၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာ ဖက္ဒရယ္လို႔ မပါေပမယ့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၊ ျပည္နယ္အစိုး ရ၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ စတဲ့ တည္ေဆာက္ပံုကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ဆန္ပါတယ္။ အေျခခံ ဥပေဒအတုိ င္း လူေတြက တိတိက်က် မလုပ္နုိင္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္သာ ဖက္ဒရယ္အသက္မဝင္ေသးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စ ည္းပံုအတုိင္း အတိ အက်လုပ္ဖို႔အတြက္ အဓိကျပႆနာက လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ လက္န က္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအတုိင္း တိတိက်က် အေကာင္ထည္ေဖာ္ဖို႔ ခက္သလို၊ လ က္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ေတြကလည္း လက္နက္မစြန္႔ခ်င္တာေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဖို႔နဲ႔ ဖက္ဒရယ္နုိင္ငံထူေထာင္ဖို႔ လိုလားၾကပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဖို႔ တစိုက္မတ္မတ္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတာင္ ဖက္ဒရ ယ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုဖက္ဒရယ္လဲ၊ ျပည္နယ္က ၇ ခုလား၊ ၈ ခုလား၊ ၁၄ ခုလား ဆိုၿပီး ေမးခြန္းထုတ္ထားတာ ရွိပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြအေနနဲ႔ မိမိျပည္နယ္ကို မိမိတို႔ေကာင္းမြန္စြာစီမံခန္႔ခြဲနုိင္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ ရင္၊ ျပည္နယ္လူထုတစ္ရပ္လံုးက မိမိတို႔ကိုေထာက္ခံအားကိုးေၾကာင္းယံုၾကည္ရင္၊ ကိုယ္တုိင္က အရ ည္ အ ခ်င္းရွိရင္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ခ်င္ရင္ေတာ့ တပ္မေတာ္ ထဲ ဝင္ရမွာပါ။ စစ္တပ္ထဲက စည္းကမ္းနဲ႔ ေလ့က်င့္မႈဒဏ္မခံနုိင္၊ ျပည္နယ္လူထုကလည္း ေထာက္ခံမႈမရွိပဲ ေ သနတ္ကိုင္ၿပီး ျပည္နယ္အတြက္လို႔ ေအာ္ေနတာကေတာ့ ဖက္ဒရယ္နဲ႔ လံုးဝဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ပါတယ္။ တို င္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ အဓိက နားလည္ဖို႔က ဖက္ဒရယ္နဲ႔ ေသနတ္က ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း ပါ။ ဖက္ဒရယ္အမွန္တကယ္လိုခ်င္ရင္ေတာ့ ေသနတ္ ကို စြန္႔ပါ။ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ဘဝကို အရသာေတြ႔ ေနသမွ် ကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုးကေတာ့ ဖက္ဒရယ္နဲ႔ အလွမ္း ေဝးေနအံုးမွာပါ။ ကမာၻေပၚက ေနာ္ေဝ၊ ဆြီဒ င္ တို႔လို ထိပ္တန္းလူ႔အခြင့္ အေရးေတြ၊ ဒီမိုကေရစီေတြကိုလည္း အျပည့္လိုခ်င္၊ အေမရိကန္၊ ဂ်ာမဏီတို႔ လို ဖက္ဒရယ္လည္း လိုခ်င္၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ ဘဝကလည္း မစြန္႔လႊတ္နုိင္ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီလူေတြရဲ႕ လို ခ်င္ေတာင္းဆိုသမွ်ကို အစိုးရ နဲ႔ စစ္တပ္က ဘယ္လိုျဖည့္ဆည္းေပးရမလဲ၊ ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ရင္ နိုင္ငံေ တာ္နဲ႔ ျပည္သူေတြဘဝ ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ ေတြးေတာ္မူၾကပါကုန္…။ 

ေက်ာ္မ်ိဳးထက္ (မုဒံု)