-ေဂၚသဇင္ပန္း ပန္လိုသူ-

ကၽြန္မတို႕ အလယ္တန္း အထက္တန္းေက်ာင္းေနစဥ္ အခ်ိန္ေတြမွာ အတန္းတိုင္းမွာ သင္ခဲ႔ရတဲ႔ ျမန္မာ ကဗ်ာေလးေတြဟာ အလြန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းပါတယ္။ ျမန္မာမႈ ျမန္မာဓေလ႔ ၊ ျမန္မာဆန္ဆန္နဲ႔ ေက်းလက္နံ႕ေလးေတြ သင္းေနတဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြမို႔ ဖတ္လို႔လည္းေကာင္း၊ ခ်စ္ဖို႕လည္း ေကာင္းလွပါတယ္။ ကၽြန္မဟာ ကဗ်ာေလးေတြကို ဖတ္ရတာ ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ေက်ာင္းမွာသင္ရတဲ႕ ကဗ်ာေလးေတြဆိုရင္ အလြတ္ရေအာင္ကုိ က်က္ပါတယ္။ အဲဒီလို ကဗ်ာေတြကို အလြတ္က်က္တဲ႔အက်ိဳးဆက္ကလည္း စာေမးပြဲမွာ ကဗ်ာေတြကို စကားေျပ ျပန္တဲ႔အခါမ်ိဳးမွာ က်က္ထားတဲ့ စကားေျပ ေမ႔သြားခဲ႔ရင္ေတာင္ ကဗ်ာကို အလြတ္ရတာမို႔ ျပန္စဥ္းဖို႔အတြက္၊ ဒါမွ မဟုတ္ ဆရာ ေရးေပးတာကို အလြတ္ က်က္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မိမိ စကားလံုးေတြနဲ႔ စကားေျပျဖစ္ေအာင္ ေရးဖို႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ေက်ာင္းသင္ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ကိုယ္အျပင္မွာ မသိမျမင္ဖူးတဲ႔ အရာတစ္ခ်ိဳ႕ေတြကို ပထမဦးဆံုး နာမည္ကို စျပီးရင္းႏွီးေစခဲ႕ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင္႔ ေျပာရရင္ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာ ေရးတဲ႕ ထန္းတက္သမား ကဗ်ာထဲမွာပါတဲ႔ ရင္းေထာင္၊ ရင္းဆြဲတို႔ ကလိုင္ တို႔ဆိုတာေတြဟာ နာမည္ကိုပထမဦးဆံုး ၾကားဖူးျခင္းျဖစ္ျပီး ထန္းပင္ရွားပါတဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္လို ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိေျမမွာ ေတြ႔ရဖို႕ ခဲယဥ္းလွပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာထဲမွာဘဲ ႏွီးေဒါင္းလန္းဆိုတာနဲ႔လည္း စျပီး ရင္းႏွီးမိပါေတာ႔တယ္။ ႏွီးေဒါင္းလန္းကိုေတာ႔ စာအုပ္တစ္ခ်ဳိ႕မွာ ေဖာ္ျပထားတာေၾကာင္႔ အျပင္မွာ မျမင္ဖူးေပမဲ႔ ပံုကေလးကိုေတာ႔ ျမင္ဖူးခဲ႔ရပါတယ္။ အလားတူ ကိုးတန္းမွာ သင္ရတဲ႔ စိတ္ေနျမင္႔သူဆိုတဲ႔ ကဗ်ာမွာ ကၽြန္မအတြက္ မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေစတဲ႔ ပန္းတစ္မ်ိဳးရဲ႕ အမည္ကို စတင္ ရင္းႏွီးရျပန္ပါတယ္။ အဲဒီ ပန္းနာမည္က ေဂၚသဇင္ပန္းပါ။ ေဂၚသဇင္ပန္းအေၾကာင္း ကဗ်ာထဲမွာ ဘယ္လိုပါသလဲဆိုတာ မွတ္မိသူမ်ားလည္း မွတ္မိၾကမွာပါေနာ္။ မမွတ္မိသူေတြအတြက္ တစ္ဖန္ မွတ္မိေအာင္ အစ ျပန္ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

 **စိတ္ေနျမင့္သူ **
 ခ်စ္တဲ့သူငယ္ေလ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ေယာင္းမတို ့ေရ ပန္ပါရလို၊ ပန္ရလွ်င္လဲ ပန္းမ်ားသခင္၊ ေဂၚသဇင္ဟု ပင္ဆင့္ေပါက္သည္၊ ရြက္ေျမွာက္ရိုးတံမွသာတဲ့။ လိမ္းပါရလို၊ လိမ္းရလွ်င္လဲ ေရႊႏွင့္ႏိႈင္းတူ၊ ေတာင္ငူႏႏြင္း ေငြႏုိင္းခ်င္းသည္ ၀င္းထိန္ထိန္ငယ္၊ အခ်ိန္ေျခာက္က်ပ္သားမွသာတဲ့။ ၾကင္ပါရလို၊ ၾကင္ရလွ်င္လဲ ေရေျမ ့သခင္၊ အရွင္စက္ရင္း ေရႊတိုက္ေတာ္မွာ စာရင္းသြင္းသည္ ျခင္းျခင္းေတာက္တဲ့ လူမွသာတဲ့။ အပ်ိဳျဖဴငယ္ကကၽြမ္း၊ မယ္လြမ္းလွတယ္ေလး။ အိုင္ခ်င္း (အမည္မသိ ေရွးစာဆို)


ကဗ်ာထဲမွာ ပါတဲ႔ အတိုင္းဆိုရင္ ေရွးယခင္ေခတ္က ေဂၚသဇင္ပန္းဟာ ပန္းတကာတို႔ရဲ႕ သခင္အျဖစ္ သတ္မွတ္ပံု ရပါတယ္။ ကဗ်ာ သံုးပုိဒ္လံုးအေၾကာင္းကို မေျပာျပေတာ့ေပမဲ႔ ပထမဦးဆံုး အပုိဒ္ထဲမွာဆိုရင္ ကဗ်ာထဲက မိန္းခေလးဟာ “ ပန္းပန္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ျခားပန္းေတြကို မပန္ခ်င္ပါဘူး။ ပန္းတကာတို႔မွာ အျမတ္ဆံုးလို႔ သတ္မွတ္တဲ႔ ေဂၚသဇင္ပန္းကိုသာ ပန္လိုတယ္” လို႔ ေျပာထားပါတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ ကၽြန္မဟာ ေဂၚသဇင္ပန္းဆိုတာကို အဲဒီမတိုင္ခင္က တစ္ခါမွကို မျမင္ဖူးပါဘူး။ အဲဒီေတာ႔ ကဗ်ာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ႔ မိန္းခေလး ပန္ခ်င္တဲ႔ ေဂၚသဇင္ပန္းဆိုတာ ဘယ္လိုပန္းမ်ိဳးလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ တစ္ခုေသာ မိုးရာသီမွာ မေမွ်ာ္လင္႔ဘဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕ ျခံစည္းရိုးမွာ ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးတဲ႔ ပန္းကေလးေတြဟာ အရြက္စိမ္းရင္႔ေရာင္နဲ႔အတူ ဆင္စြယ္ေရာင္ေလးေတြနဲ႔ ပြင့္ေနတာကို ေတြ႔မိပါတယ္။ အဲဒီ ပန္းကေလးေတြက သဇင္ပန္းနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ တူတာကိုေတြ႔ရတာမို႔ အိမ္ရွင္ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးမိေတာ႔မွ သူငယ္ခ်င္းကလည္း သူလည္း မသိတာေၾကာင္႔ သူ႕အိမ္က လူၾကီးေတြကို ေမးၾကည္႔ေတာ႔မွ ကၽြန္မသင္ခဲ႔ရတဲ႔ ကဗ်ာထဲက ေဂၚသဇင္ပန္းေလး ျဖစ္ေနတာကို သိရေတာ႔ ကၽြန္မမွာ ဝမ္းသာစိတ္ ျဖစ္မိရပါတယ္။ ဘာေၾကာင္႔ဆိုေတာ႔ ကိုယ္မျမင္ဖူးေပမဲ႔ ကဗ်ာထဲမွာေတာင္ ဖြဲ႔ဆိုရေလာက္ေအာင္ လွပတဲ႔ ပန္းတကာတို႔ရဲ႕ ဘုရင္ ဆိုတဲ႕ ပန္းကေလးကို စိတ္ဝင္စားမိတာေၾကာင္႔ပါ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မျမင္ခဲ႔ရဖူးတဲ႔ ေဂၚသဇင္ပန္းေတြဟာ ရိုးတံေသးေသး သြယ္သြယ္နဲ႔ အရြက္ထူထူ၊ အပြင္႔က သဇင္ပန္းနဲ႔ ဆင္တူကာ ရိုးတံသြယ္သြယ္ေလးေပၚမွာ အပြင္႔ေသးေသးေလးေတြ စီရီျပီး ပြင္႔တာျဖစ္ပါတယ္။ မိုးရာသီမွသာ ပြင္႔တတ္ျပီး ႏြယ္ပင္အမ်ဳိးအစား ျဖစ္တာေၾကာင္႔ ျခံစည္းရိုးေတြမွာ ေခြလိမ္ျပီး ရစ္ပတ္ ႏြယ္တက္ ေနတတ္ပါတယ္။ ေရၾကိဳက္ပံုရျပီး စုိစြတ္တဲ႔ ေျမမ်ိဳးမွာ စိုက္တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ပန္းပြင္႔မွာ အနံ႕ကေတာ႔ သင္းသင္းေလးဘဲလို႕ စိတ္ထဲမွာ မွတ္မိပါတယ္။ ဘယ္လိုပင္ျဖစ္ေစ ကၽြန္မကေတာ႔ ကဗ်ာထဲက ပန္းကေလးမို႔ စိတ္ထဲ ရင္းရင္းႏီွးႏွီး သတ္မွတ္ ခံစားမိပါတယ္။ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးမိပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ ဇာတိ ကခ်င္ျပည္နယ္ကေန မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္တို႕မွာ ေက်ာင္းတက္ဖို႕ ထြက္ခြာ လာျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ ေဂၚသဇင္ပန္းကို တစ္ခါမွ ျပန္မေတြ႔ေတာ႕ပါဘူး။ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးျမိဳ႕ေတြမွာ ေဂၚသဇင္ပန္းကို တစ္ခါမွ မျမင္ခဲ႔ရဖူးပါဘူး။ မရွိတာလား ၊ ရွိေပမဲ႔ ကၽြန္မ မေတြ႔တာ လားေတာ႔ ကၽြန္မလည္း အေသအခ်ာ မေျပာႏိုင္ပါဘူး .. အဲဒီပန္းကေလးနဲ႔ ေဝးသြားခဲ႔တာေတာ႕ အေတာ္ကို ၾကာသြားခဲ႔ပါတယ္။ မေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔ ခရီးတစ္ခုျဖစ္တဲ႕ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း နမ္႔ခမ္းျမိဳ႕ကေလးမွာ ေဝးကြာသြားတာ ၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ ေဂၚသဇင္ပန္းေလးေတြနဲ႔ ျပန္လည္ ဆံုဆည္းရပါေတာ႔တယ္။ ကၽြန္မမွာ မိတ္ေဟာင္း ေဆြေဟာင္းေတြ ျပန္လည္ ဆံုစည္းမိရသလို ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္မိျပီး အဲဒီ ေဂၚသဇင္ပန္းေလးေတြကို ဓာတ္ပံု ရိုက္မိပါတယ္။ ေဂၚသဇင္ပန္းဟာ မိုးရာသီမွသာ ပြင္႔တာမို႔ တကယ္လို႕သာ တစ္ျခားအခ်ိန္ ေရာက္သြားခဲ႔ရင္ ပန္းပြင္႔တာကုိ ျမင္ခဲ႔ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုေတာ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းနဲ႔ ျပန္ဆံုရတာမို႕ မိုးရာသီမွာ သြားျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ခရီးအတြက္ ေက်းဇူး တင္မိရ ပါေသးတယ္။  

(ေဟာဒီလိုျခံံစည္းရုိးမွာ ႏြယ္တက္ျပီး သြယ္လ်လ်ပြင္႔တတ္တဲ႔ ေဂၚသဇင္..)

(သဇင္ပန္းနဲ႔ တူေသာ္ျငားလည္း သဇင္ပန္းလို အျခားအပင္မွာ ကပ္ျပီးေပါက္တာမ်ိဳးမဟုတ္)

ခ်စ္စရာ ေဂၚသဇင္ အေပၚမွာ ျမင္ရတဲ႔ အတိုင္းပါဘဲ.. သဇင္ပန္းေလးေတြနဲ႔ ပံုစံတူတဲ႔ ေဂၚသဇင္ပန္းေလးေတြပါ။ ပန္းေလးေတြ ကို ၾကည္႔ျပီး စဥ္းစား မိလာတာက ဒီလို ရိုးရုိးရွင္းရွင္း ျခံစည္းရိုးမွာ ပြင္႔တဲ႔ ေဂၚသဇင္ ပန္းေလးေတြဟာ ကဗ်ာထဲမွာ ပါသလို ပန္းတကာတို႔ရဲ႕ ဘုရင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါ႔မလား လို႔ စိတ္ထဲ ထင္လာမိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ အရပ္မွာေတာ႔ ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းေလးေတြကို ေဂၚသဇင္ပန္းလို႔ ေခၚၾကတယ္လို႔လည္း ေရးထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။ ေဆာင္ေတာ္ကူး ပန္းေတြကေတာ႔ ေဆာင္းရာသီမွာ ပြင္႔ျပီး အနံ႕ေလး ခပ္သင္းသင္းနဲ႕ သင္းထုံတဲ႔ ပန္းတစ္မ်ိဳးပါ။ ကၽြန္မတို႕အရပ္မွာေတာ႔ ဒီဇင္ဘာပန္းလို႕ ေခၚပါတယ္။ ေဂၚသဇင္ကေတာ႔ ေစာေစာက ပံုထဲက ပန္းကိုဘဲ ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ေရွးကဗ်ာေတြထဲမွာပါတဲ႔ ေဂၚသဇင္ပန္းဟာ ဘယ္လိုပန္းမ်ိဳးကို ရည္ရြယ္တာလဲ ဆိုတာ သိခ်င္လာတာေၾကာင့္ ေသခ်ာ ရွာေဖြၾကည္႔ျပန္ေတာ႔ အျခားကဗ်ာေလးေတြကို ထပ္မံ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။

ဒီပန္းေလးေတြကေတာ႔ ကၽြန္မတို႕က ေဆာင္ေတာ္ကူးလို႕ေခၚတာပါ။ အခ်ိဳ႕က ေဂၚသဇင္လို႔ေခၚတယ္ဆိုျပီး ေရးထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။ ပံုကိုေတာ႔ ( ဒီေနရာက ) ယူထားတာပါ။ 

** ေဂၚသဇင္ **
ဂႏိုင္ေျပာက်ယ္ ေတာအလယ္တြင္ တပါးဧကစာ က်င့္သုံးခါျဖင့္ ပင္ယံျမင့္ျမင့္ တင့္လည္းတင့္ကာ ၀င့္၀င့္ထယ္ထယ္ အလွႂကြယ္သား ဆန္းျပားရနံ႔ သင္းထုံပ်ံ႕ေစ ေျမလည္းမခ ဂုဏ္မာနႏွင့္ ပုညထူးမွ ဆင္ပါရသည္ ျမတ္ပန္းဘုရင္ ေဂၚသဇင္...။ ျဖဴနီတင့္ဆန္း တခန္းထိန္၀ါ ခရမ္းျပာႏွင့္ စုံစုံပြင့္၍ ဖူးငုံရနံ႔ ထုံသင္းပ်ံ႕လည္း မ၀ံ့ရဲစြာ ယွဥ္ပါရေသာ္ ပလႅင္ေတာ္နန္း စံျမန္းဘုန္းရွင္ ထီမထင္သုိ႔ ပန္းတို႔သခင္ ေဂၚသဇင္...။ ဒီကဗ်ာေလးဟာ ဘယ္သူေရးစပ္ခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာလည္းေတာ႔ မသိပါဘူး။ ကၽြန္မ လိုက္ရွာရင္းနဲ႔ ( ဒီေနရာ ေလးကေန ) ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာဖတ္ျပီး စဥ္းစားမိရျပန္တာက ကဗ်ာထဲက ေဂၚသဇင္ပန္းဟာ သစ္ပင္ျမင္႔ျမင္႔ ထက္မွာသာ ေပါက္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ရနံ႕လည္း ရွိတယ္။ အေရာင္စံုလည္း ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ကၽြန္မ ပံုထဲက ေဂၚသဇင္ပန္းကေတာ႔ ေျမျပင္ကေန ႏြယ္တက္ျပီး ဆင္စြယ္ေရာင္ သာ ပြင္႔တဲ႔႔ပန္းပါ။ သစ္ပင္ျမင္႔ျမင္႔မွာ ေပါက္ႏိုင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ပင္ေျခေလာက္မွာသာ ႏြယ္တက္ျပီး ပြင္႔ႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ ဆင္စြယ္ေရာင္ ျခံဳပင္အရြယ္ ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းကို ေရးဖြဲ႕တာ မဟုတ္တာလည္း ေသခ်ာဖတ္ၾကည္႔ရင္ သိသာႏိုင္ပါတယ္။ 


 ေတာ္သန္႔စင္ (ေဂၚသဇင္) 
***************** ေတာေတာင္သာေမာ၊ ဂႏိုင္ေျပာက်ယ္၊ ျမင့္ထက္ပင္ယံ၊ တင့္စြာစံ၍၊ ေဟမာန္ကာလ၊ ပ်ပ်နံ႔သင္း၊ လွယမင္းၾကဴ၊ ျဖဴျဖဴလႊလႊ၊ ခိုင္လုံးႂကြသန္း၊ မင္းပန္းစိုးပန္း၊ ထက္တန္းက်က်၊ စံ၍ခစား၊ မ်ားလူေတာ္ဝင္၊ ေဂၚသဇင္မ်ဳိး၊ ေလတုိးလြင့္လြင့္ ပင္ျမင့္ျမင့္။ အထက္က ကဗ်ာေလးကိုေတာ႔ (ဒီေနရာမွာ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္) ေရးသူအမည္မေဖာ္ျပထားေတာ႔ ဘယ္သူေရးတယ္ မသိရေပမဲ႔ ကဗ်ာထဲက ေဂၚသဇင္ကေတာ႔ သစ္ပင္ျမင္႔မွာေပါက္ျပီး ျဖဴလြလြ တစ္ခိုင္လံုး ၾကြေနတဲ႔ ေဆာင္းရာသီပန္းလို႔ သိရပါတယ္။ ေဂၚသဇင္ ********* ဒြါဒသာ အတာဝန္းမွာေတာ့ ျဖာရရာ မာလာပန္းငယ္တို႔ သာယာလန္းဆန္းႀကတယ္ ။ လတန္ခူးဆီက ျမဖူးေတြ စီရရီႏွင့္ ပြင့္သိဂၤ ီ ပန္းေတာက္ပန္းေပမင့္ ေဒါင္းလန္း၀ယ္ ေငြတစ္မတ္ဟာမို႔ ေကာင္းကန္းတယ္ ေဖ မမွတ္ပါဘု ဖိုးျပတ္လြန္းလြယ္ ။ ႏွင္းေငြရည္မႈံ တမႈန္႔ရယ္ႏွင့္ ညွင္းေလျပည္ သုန္ တသုန္႔တြင္မွ ဆံုရဂံု ျမိဳင္အလယ္ ခိုင္သြယ့္ႏြဲ႔ ညြန္႔ဖူး ။ မိုးမကူ ပင္ျမင့္မွာ တစ္ဂုဏ္ထူလို႔ သဇင္ျဖဴ ႏွင္းရည္ေသာက္ဟာမို႔ ေတာ္အ၀င္ ဘုရင္တို႔ ေကာက္ေပလိမ့္ တစ္ေယာက္ေမာင္ ေယာင္လို႔မွ မလွမ္းသာဘု ေမွ်ာ္မွန္းကာ ျမင္ရံုႏွင့္ ေဆြးရပါေတာ့ ေတာ္တန္းစံ ဇင္ငံုေထြးရယ္ ရဖို႔ဆြတ္ခါ ခူးခ်င္ရဲ႕ ေဖးမလို႔ ညႊတ္စြာႏူး ။ ။ ဆရာၾကီး မင္းသုဝဏ္

 ဒီကဗ်ာကိုေတာ႔ (ဒီေနရာက ရတာပါ ) ။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ကဗ်ာထဲမွာေတာ႔ မိုးမရြာတဲ႔ ေဆာင္းရာသီလို ခ်ိန္ခါမွာ ပန္းေလးေတြဟာ သစ္ပင္ထက္ဖ်ားဆီမွ ႏွင္းရည္စိုလူးျပီး ဖူးပြင္႔ၾကတယ္လို႔ ဆိုထားျပန္ပါတယ္။ သဇင္ျဖဴ ႏွင္းရည္ေသာက္ဟာမို႕ လို႕ပါတဲ႔အတြက္လည္း ကဗ်ာထဲက ေဂၚသဇင္ဟာ သဇင္ပန္းကိုသာ ဆိုလိုဟန္ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ကဗ်ာေတြထဲက ေဂၚသဇင္ပန္းဟာ ေဆာင္းရာသီမွာ ႏွင္းရည္ဆြတ္ျဖန္းမွ လန္းဆန္းၾကည္လင္စြာ ပြင္႔ေဝၾကတဲ႔ သဇင္ပန္းမ်ားကို ဆိုလိုဟန္ ရွိျပီး ကၽြန္မ ဓာတ္ပံုထဲက ေဂၚသဇင္ပန္းကို ရည္ညႊန္းဟန္ မတူပါဘူး။ ျပီးေတာ႔လည္း သစ္ပင္ျမင္႕ျမင္႕မွာသာ ေပါက္တယ္ဆိုေလေတာ႔ ေဆာင္ေတာ္ကူးပန္းကိုေရာ၊ ေဂၚသဇင္ပန္းကိုပါ ရည္ရြယ္ဟန္ မရွိဘဲ သဇင္ သို႕မဟုတ္ သစ္ခြ ပန္းကိုသာ ဆိုလိုတယ္လို႕ ယူဆမိပါတယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ နန္းထိုက္ေတာ္ဝင္တဲ႔ ပန္းမ်ားသခင္ ေဂၚသဇင္ ဆိုတာ ကၽြန္မ ဓာတ္ပံုထဲက ေဂၚသဇင္ပန္းေလးကို ေျပာတာ မဟုတ္ရင္ေတာင္မွဘဲ ကၽြန္မကေတာ႔ ျခံစည္းရိုးေတြမွာ စိုက္တတ္ျပီး ရနံ႕သင္းသင္းေလးနဲ႔ မိုးရာသီမွာပြင္႔ေသာ အညတရ ေဂၚသဇင္ပန္းေလးကို ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္ျမဲ ႏွစ္သက္ေနဦးေတာ႔မွာပါ။ ( ေဂၚသဇင္ပန္းနဲ႔အတူ ကဗ်ာေလးေတြဖတ္ျပီး ေပၚလာမိတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေလးေတြပါ) မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးလည္း ပန္းကေလးမ်ားလို ေဝျဖာလန္းဆန္းၾကပါေစရွင္။


 **အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္**